پارک ملی تیکال در استان گواتمالا شمالی در یک منطقه جنگلی بزرگ واقع شده که اغلب به جنگل مایا معروف است و گستردگی آن تا مکزیک می رسد.
پارک ملی تیکال یکی از معدود میراث جهانی یونسکو است که بر طبق معیارهای طبیعی و فرهنگی برای تنوع زیستی و اهمیت باستان‌شناسی یونسکو ثبت شده است. این پارک شامل ۵۷ هزار و ۶۰۰ هکتار زمین، پهن‌برگ استوایی و جنگل‌های نخل با هزاران باقیمانده از بقایای تمدن مایایی از دوره Preclassic (۶۰۰ سال قبل از میلاد) تا انحطاط و سقوط احتمالی مرکز شهری تا حدود ۹۰۰ سال بعد از میلاد است.
اکوسیستم‌های گوناگون و زیستگاه‌های طبیعی، گستره وسیعی از جانوران نئوتروپیکال و گیاهان را در بر می‌گیرند. پنج نوع از گربه سانان از جمله جگوار و پوما، گونه‌های مختلفی از میمون‌ها و بیش از ۳۰۰ گونه از پرندگان از جمله گونه‌های حیات وحش این پارک ملی هستند. جنگل‌ها بیش از ۲۰۰ گونه درختی را تشکیل می‌دهند و بیش از ۲ هزار گیاهان بالاتر در سراسر زیستگاه‌های مختلف ثبت شده‌اند.
اما قصرها، معابد و میدان‌های این شهر نشان دهنده افتخارآمیزترین دست ساخته های بشر است. بدون یک پیاده‌روی کوتاه در اطراف معبد (هرم تیکال)، این مکان را ترک کردن اشتباه بزرگی است. جایی که می شود کاشی‌های براق و نمای زیبای بسیاری از مناره‌های مخروطی و سقف‌های زیبای معبد را دید. البته اگر دردسر فروشندگان بگذارد.
در سال ۱۹۹۰، مناره‌های معبد طلاکاری شده اند. مابقی نمای خارجی معبد به مرور زمان سفید شده است.
با توجه به تکثیر فروشندگان دوره‌گرد در اطراف معبد، بیشتر شبیه به یک فروشگاه سوغاتی شده تا یک معبد. فروشگاهی برای فروش کتاب، کارت‌پستال‌ها و نقاشی‌های رنگ‌روغن، اما این هیچ توریستی را از دیدار مجدد زیبایی های این معبد منصرف نمی کند.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
آناهیتا جعفری
