وقتی صحبت از کمک های مالی می شود، گالری ها و موزه های هنری جهان خود را در بازی دو سر باخت از شرکت های دخانیات می بینند. ماه گذشته، گالری ملی پرتره لندن، کمک یک میلیون پوندی را از خانواده سکلر را نپذیرفت. از آن زمان به بعد سایر گالری ها و موزه های هنری جهان که معتبر نیز می باشند از جمله موزه تیت، موزه گوگنهایم و موزه برلین از پذیرش حمایت های این خانواده ممانعت کردند.
پس از اینکه تعداد زیادی از موزه های هنری جهان از پذیرش حمایت های مالی شرکت های دخانیات و داروسازی انصراف دادند، ادامه فعالیت های موزه های بزرگ دچار چالش شده است. بر اساس گزارش ایسنا به نقل از مجله هنری فریز که به وضعیت گالری ها و موزه های مطرح دنیا پرداخته است، این حقیقت فاش شده که بخش عظیمی از این موزه های هنری، در اختیار کسانی است که عمده درآمد خود را از طریق خرید و فروش و یا تولید دخانیات به دست آورده اند. با گردشگری سپاهان (کوله) همراه شوید تا در مورد این خبر بیشتر بدانیم.
خانواده سکلر مالک کارخانه داروسازی پاردو فارما می باشد که متهم به فریب بیماران و پزشکان در مورد خطرات ناشی از محصولات اعتیادآور خود، مانند اکسی کدون شده است. بر اساس اصول اخلاقی، این شرکت های داروسازی دیگر نمی‌توانند از نام خود به عنوان حامی هنر و فرهنگ استفاده کند، اما از سوی دیگر باید توجه داشت که برای این موزه های هنری جهان که بیشتر آن ها برای بقای گالری ها و ساختار خود به شدت وابسته به موسسات خصوصی و شرکت های دخانیات هستند، انصراف دادن از قبول این کمک های مالی، آسان نخواهد بود. با این حال مسئولان این موزه های هنری جهان معتقدند که در صورت ادامه حمایت های مالی این خانواده، آمار فروش بلیت ها دچار کاهش شده و اعتبار آن ها نیز زیر سوال خواهد رفت.
از طرف دیگر شرکت های دخانیات که به طور مشخص مسوول مرگ تعداد بیشتری از افراد نسبت به خانواده سکلر می باشند، از جمله دیگر حامیان بزرگ گالری ها و موزه های هنری جهان می باشند اما همواره مورد هدف قرار نگرفته و کمک های خود به گالری ها و موزه های هنری جهان را ادامه داده اند. بر اساس آمار اعلام شده از سوی سازمان جهانی بهداشت، سالانه ۴۸۰ هزار نفر تنها در ایالات متحده جان خود را به دلیل استفاده یا قرار گرفتن در معرض دخانیات از دست می دهند. با این حال اعتراضات و نارضایتی های بسیار کمی در مورد ممانعت از حمایت تولیدکنندگان و شرکت های دخانیات از گالری ها و موزه های هنری جهان صورت گرفته است.
از آنجایی که میزان حمایت مالی دولت از گالری ها و موزه های هنری جهان در بسیاری از کشورها به اندازه کافی نبوده است، بنابراین بیشتر این گالری ها گزینه ای نداشته تا به همکاری با موسسه های خصوصی مانند شرکت های دخانیات برای کمک به پیشبرد اهدافشان ندارند. جدای از مسائل پیش آمده در مورد پذیرفتن و یا نپذیرفتن کمک های مالی شرکت های داروسازی و دخانیات، حقیقت این که بقای بسیاری از معتبرترین گالری ها و موزه های هنری جهان به موسسه های خصوصی و شرکت های ثروتمند مانند شرکت های دخانیات وابسته است و این موضوع توجه بسیاری را به سوی خود جلب کرده است.
پویان آقاسی
