در ایالت آریزونای آمریکا، صحرایی قرار دارد که مردم، خود را از مناطق مختلف به این محل می‌رسانند تا نام یا پیام خود را با چیدن سنگ‌ها ثبت کنند.

بیش از هفتاد سال است که مردم با خودروهای کاروان، خود را به بیابانی دورافتاده در نزدیکی شهر یوما در ایالت آریزونا آمریکا می‌رسانند تا علاوه بر اسم خود، پیام‌هایی را در کف این صحرا حک کنند. پیام‌های ثبت شده در دره نام‌ها به واسطه‌ی چیدمان با احتیاط سنگ‌ها و تخته سنگ‌های کوچک در شن‌های سفید، به وضوح به چشم می‌خورد، هر چند که این نوشته‌ها، به ضرر محیط زیست است.

قدمت این موضوع احتمالا به جنگ جهانی دوم برمی‌گردد، زمانیکه ژنرال جورج پاتون از ارتش ایالات متحده، سربازان خود را برای آموزش به این منطقه صخره‌ای آورد. این محل آموزشی که به مرکز آموزش صحرایی معروف است، بزرگ‌ترین منطقه آموزشی ارتش در تاریخ مانورهای نظامی بود. این محوطه آموزشی از حومه پامونا در کالیفرنیا تا حدود ۸۰ کیلومتری فینیکس در آریزونا و از حومه یوما تا بخش جنوبی نوادا امتداد یافته است.

اولین پیام‌ها احتمالا متعلق به سربازان بود و به همین دلیل در آن زمان نام این منطقه را گرافیتی مسا (Graffiti Mesa) می‌نامیدند. بعد از جنگ، مجددا این محل مورد توجه قرار گرفت و تا دهه ۱۹۶۰، این موضوع به سنتی برای آفرودهای محلی تبدیل شد. محوطه‌ای ۱۶,۱۸۷ مترمربعی با چند صد نام، در دهه ۱۹۷۰، به محدوده‌ای ۴,۸۵۶,۲۲۷ متر مربعی با هزاران نام و پیام تبدیل شده بود.

هر چند سال یکبار، گروهی از افراد داوطلب به این صحرا آمده و خرده‌ سنگ‌هایی که بادهای بیابان آورده‌اند را جمع‌آوری کرده و تخته سنگ‌هایی که ممکن است در اثر طوفان از بین برود را با سنگ‌های محکم تعویض می‌کنند، چراکه پیام‌های ثبت شده در این صحرا ارزشمند هستند و قدمت برخی از آن‌ها به ۵۰ سال می‌رسد.

در گذشته تعداد زیادی سنگ‌های گدازه‌ای در بخش شرقی تپه بود که از آن برای ساخت پیام استفاده می‌شد. در حال حاضر همه این سنگ‌ها استفاده شده و بازدیدکنندگان باید همرا خود سنگ بیاورند. جالب است بدانید افرادی هم هستند که بعد از گذشت ۲۰ سال، دوباره به این صحرا می‌آیند.

صدیقه شجاعی