دسته بندی نشده

تعریف گردشگری در قالب‌های متفاوت

گردشگری شامل فعالیت هایی است برای افرادی که در حال سفر هستند و قصد اقامت در یک محلی به دور از خانه خود را دارند ،چه برای اوقات فراغت چه برای کسب و کار و یا اهداف دیگر.

متیسون گردشگری را به صورت زیر بیان می کند:
گردشگری به حرکت موقت مردم به خارج از محل کار و زندگیشان و فعالیت هایی که در طول اقامت در آن مقصد می خواهند انجام دهند و همچنین امکاناتی که شرایطی را ایجاد میکند تا به خواسته هایشان برسند گفته می شود.

گردشگری به طور معمول در ابتدا به شکل سنتی بود.با تکامل فرهنگ ها، اقتصادها و دانش،گردشگری به فرم و شکل دیگری به نام گردشگری پایدار رسید :

۱-در نظر گرفتن سفری با برنامه ریزی دقیق

۲- رسیدن به مقاصدی که به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته اند

۳- همچنین تحت حفاظت قرار دادن مقاصد به عنوان اولویت در مقوله گردشگری قرار گرفتند.

متداول ترین دلایل انسان ها برای مسافرت به خارج از محل زندگیشان عبارتند از :

  • گذراندن اوقات فراغت در تعطیلات
  • دیدار با دوستان و خویشاوندان
  • راه اندازی مشاغل تجاری و حرفه ای
  • درمان بیماری ها
  • انجام زیارت های مذهبی
  • هرگونه انگیزه های شخصی دیگرگردشگری سنتی و منحصر به فرد

مدیریت گردشگری چیست؟

گردشگری در واقع مدیریت بسیاری از فعالیت ها می باشد،مانند: مطالعه در مورد مقصد تور مورد نظر، برنامه ریزی های تور و همچنین تهیه کردن محل اقامت گردشگران از جمله وظایف مدیریت گردشگری می باشد و همچنین شامل تلاش های بازاریابی برای جذب گردشگران برای سفر به مقصدی خاص می باشد.

بین سفر و گردشگری تفاوت ظریفی وجود دارد :

  • سفر یعنی از محل اقامت یا کار خود به کمک هر وسیله نقلیه ای به محل دیگر رفتن است. رفت و آمد معمولی و روزانه را می توان به عنوان سفری در نظر گرفت.
  • گردشگر با یک هدف سفر می کند. همه گردشگری ها قطعا شامل سفر می باشند اما همه سفر ها لزوما شامل گردشگری نیستند. ما می توانیم سفر را به عنوان یک زیر مجموعه از گردشگری در نظر بگیریم.

یک شباهت بین سفر و گردشگری وجود دارد که هر دو در یک حرکت گذرا و موقت هستند.

انواع گردشگری :

گردشگری توده ای :

این گردشگری شامل تعداد زیادی از افراد در گروه های بزرگ سازمان یافته است که مقصدشان مکان های توریستی خاص می باشد.این یک روش سنتی است که برنامه روزانه آن توسط سازمان گردشگری تعیین می شود. این یک فعالیت اجتماعی است. گردشگران به طور کلی برای خرید سوغات و بازدید از جاهای دیدنی تمایل دارند به عنوان مثال: دیدن اماکن مذهبی، پارک های تفریحی، قایق رانی و تردد در شهر از جمله برنامه های روزانه گردشگران می باشد.

گردشگری جایگزین :

این گردشگری شامل تورهای سازمان یافته است که به صورت جداگانه در تلاش برای دستیابی به اطلاعات دست اول درباره مکان، فرهنگ محلی و محیط زیست هستند.به عنوان مثال، تور دوچرخه سواری توسط یک فرد برای گردشگران برنامه ریزی شده است در حالی که افرادی دیگر محل مورد اقامت آن ها را آماده کرده اند.

گردشگری کسب و کار:

این تور برای انجام معاملات تجاری، شرکت در جلسات تجاری، کارگاه ها یا کنفرانس ها در نظر گرفته شده است.هدف گردشگری کسب و کار عمدتا مشاغل حرفه ای می باشد.

گردشگری لذت بخش :

این گردشگری برای بهبود سلامت جسمی و روحی است. به عنوان مثال:تعطیلات در مرکز یوگا یا توانبخشی.

گردشگری طبیعت :

گردشگری در مکان هایی معروف و طبیعت بکر و بی نظیر است. هدف اصلی کسب تجربه و لذت بردن از طبیعت مانند مزارع و حیات وحش است.اکوتوریسم بخشی از گردشگری طبیعت است.

گردشگری فرهنگی :

هدف از این نوع گردشگری درک تاریخ محلی، غذاها، تولیدات محلی و فرهنگ محلی است.

گردشگری اجتماعی  :

شامل تورهایی است که در میان بستگان، دوستان و … انجام می شود.

گردشگری تفریحی :

این گردشگری در واقع مسافرت برای دور شدن از زندگی روزمره است و اغلب برای لذت بردن و سرگرمی انجام می شود.به عنوان مثال:پیک نیک یا رفتن به ساحل.

گردشگری فعال :

در این نوع گردشگری هدف مشخصی از قبیل کوهنوردی،جهان گردی،یادگیری هنرهای محلی و یا زبان های محلی وجود دارد.

گردشگری ورزشی  :

برای شرکت در برخی رویدادهای ورزشی مانند : مسابقات کریکت جام جهانی، فیفا یا المپیک است.

گردشگری مذهبی :

شامل سفر به مکان های مذهبی مانند Vaishno Devi در جامو کشمیر و معبد طلایی در امریتسار (هند)، مکه در عربستان سعودی، بیت لحم و دیگر مکان های دیگر است.

سلامت و یا گردشگری پزشکی :

شامل سفر به منظور بهبود سلامت انسان ها است. با هدف بازدید از اردوگاه های کاهش وزن، مراکز نوروپاتی و مراکز بهداشتی درمانی است.

تعریف گردشگری

گردشگری ماجراجویی :

این گردشگری برای فعالیت های پرماجرا مانند سنگ نوردی،پریدن از ارتفاع زیاد(بانجی جامپینگ)،غواصی، پیاده روی، اسب سواری، گشت و گذار، قایقرانی یا اسکی می باشد.

گردشگری در جهان

افراد ثروتمند معمولاً به اقصی نقاط جهان سفر می‌کنند تا شاهکارهای هنری را ببینند، زبان‌های جدید بیاموزند، با فرهنگ‌های جدید آشنا شوند یا با غذاهای دیگر کشورها آشنا شوند.

اصطلاحات «توریسم» و «توریست» اولین بار در سال ۱۹۳۷ توسط جامعه ملل مورد استفاده قرار گرفتند. گردشگری به سفر به خارج از کشور و با مدت زمان بیش از ۲۴ ساعت اطلاق می‌شود.

درسال ۱۹۵۰ جهان تنها حدود ۲۵ میلیون توریست را به خود دیده بود اما در سال ۲۰۰۷ این آمار به ۸۲۵ میلیون نفر در سال رسید و در سال ۲۰۱۷ در مجموع ۱ میلیارد ۳۲۳ میلیون نفر توریست برای بازدید از مقاصد تاریخی، طبیعی و گردشی سایر کشورها خاک کشور خود را ترک کردند و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ جهان بیش از ۱٫۸ میلیارد گردشگر داشته باشد که این نشان از چشم‌انداز بسیار روشن این صنعت در جهان دارد. صنعت گردشگری در چهارپنجم کشورهای جهان، یعنی در بیش از ۱۵۰ کشور، یکی از ۵ منبع اصلی کسب ارز خارجی است و در بیش از ۸۰ کشور، رتبه اول را به خود اختصاص می‌دهد. در این میان کشورهای در حال توسعه نیز از مزایای این صنعت بی‌نصیب نمانده‌اند، چنان‌که در اکثریت قاطع کشورهای در حال توسعه به جز برخی کشورها همچون افغانستان، گردشگری یکی از منابع اصلی درآمد و در یک سوم کشورهای فقیر عمده‌ترین منبع درآمد بوده‌است. توسعه صنعت گردشگری برای کشورهای درحال توسعه که با معضلاتی چون نرخ بالای بیکاری، چهره بین‌المللی مخدوش، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تک محصولی عمدتاً نفتی مواجهند، از اهمیت فراوانی برخوردار است.

گردشگری در اروپا قبل از قرن بیستم

تاریخچه گردشگری در اروپا به سفرهای زائران قرون وسطی برمی‌گردد. زائران کلیسای اعظم کانتربوری در انگلستان مسافرت خود را مسافرتی مذهبی دانسته و آن را تجربه‌ای در روز تعطیل خود تلقی می‌کردند. زائران فعالیت‌هایی را آغاز کردند که هنوز هم آن‌ها را می‌توان مشاهده کرد، مثلاً سوغاتی آوردن از سفر، بازکردن حساب‌های اعتباری در بانکهای خارجی (که در قرون وسطی شبکه‌های بین‌المللی یهودیان و لمباردها مؤسس آن بودند) و استفاده از اشکال مختلف حمل و نقل (مانند استفاده زائران مقبره سانتیاگو و کومپستلا از کشتی‌های شراب انگلیسی در قرون وسطی که شراب را به بندر ویگو اسپانیا منتقل می‌کردند). هنوز زائران در صنعت گردشگری جایگاه مهمی دارند. البته اشکال سکولار آن نیز شکل گرفته‌اند که می‌توان از بازدید از مقبره جیم موریسون درگورستان پرلاشز نام برد. در طی قرن شانزدهم در انگلستان برگزاری تورهای بزرگ تفریحی کاملاً مرسوم بود. پسران نجیب‌زادگان و اشراف را برای کسب تجربه به تورهای دور اروپا اعزام می‌کردند. قرن هیجدهم عصر طلایی تورهای بزرگ بود.

گردشگری در ایران

با دقت در سفرنامه‌هایی که به جای مانده به این نتیجه میرسیم که آنچه از قرن نهم تا قرن چهاردهم میلادی وجود دارد، گردشگری توسط مردمانی است که از منطقهٔ جغرافیایی ایران پیش از دورهٔ اسلامی است به کشورهای خاورمیانه و خاور دور، مانند: ژاپن و اروپا سفر می‌کردند. این گردشگران گزارش سفر خویش را در کتاب‌های جغرافیائی یا در پژوهش‌های تاریخی و عقیدتی ارائه داده‌اند؛ و در این دوران خبری از رفت‌وآمد گردشگران اروپایی و مردمان غربی نیست؛ و گویا آنان هیچ گونه علاقه‌ای به گردشگری نداشته‌اند. گاهی به یک جهانگرد و تاجر یهودی غربی در بلاد شرق برمی‌خوریم. از قرن پانزدهم به بعد، به ویژه در قرن هفدهم می‌بینیم که جریان گردشگری به‌طور دقیق به عکس جریان یافته است. جهانگردان مهم را غربیان تشکیل می‌دهند که به سرزمین‌های شرق روی آورده و گزارش‌های گوناگونی از آداب، میراث فرهنگی، شیوه‌های حکومتی، اجناس و محصولات شهرهای اسلامی داده‌اند و خبری از جهانگردان مسلمان نیست یا اگر رحله‌هائی وجود دارد، در محدوده سفر حج و از منطقه‌ای اسلامی به منطقه‌ای دیگر است

گردشگران ایرانی

ایرانی‌ها پس از آلمانی‌ها و گرجی‌ها، سومین کشور «صادرکننده گردشگر» به آسیای صغیر شمرده می‌شوند. پس از ترکیه، کشورهای حاشیه خلیج فارس قرار دارند که به دلیل نزدیکی و ارزان بودن مسافرت، مورد توجه گردشگران ایرانی قرار می‌گیرند. این کشورهای کم وسعت توانسته‌اند به حدی در صنعت گردشگری موفق شوند که رقم حضور ایرانیان در این کشورها، سالانه بیش از ۷۰۰ هزار نفر، برآورد می‌شود

روستای خفر پادنا از جاذبه‌های گردشگری روستایی ایران که در استان اصفهان و در دامنه کوه‌های دنا قرار گرفته‌است

گردشگری در قطب‌های زمین

نزدیک به دو قرن از تاریخ شروع مسافرت‌های ماجراجویانه گردشگران به قطب‌های شمالی و جنوبی کره زمین می‌گذرد. از سال ۱۸۰۷ میلادی، راهنمایان گردشگری تفریحاتی چون کوه‌نوردی، یخ نوردی، شکار و ماهیگیری، مشاهده شفق قطبی، و تجربه زندگی اسکیمویی را برای گردشگران قطبی پیشنهاد می‌کرده‌اند. توماس کوک یکی از اولین کارآفرینان صنعت توریسم بود که افراد را به قطب شمال دعوت کرد. سفر گردشگران قطبی به قطب جنوب از حدود ۵۰ سال پیش آغاز شده‌است و بنابر آمارهای جهانی، از سال ۲۰۰۰ میلادی تعداد گردشگران قطب جنوب سالانه بین ۸۰۰ تا ۳۷۰۰ نفر بوده‌است.

گونه‌شناسی گردشگری :

گردشگری تاریخی

به نوعی از گردشگری برای بازدید از مناطق باستانی مانند موزهها و سایت موزه اطلاق می‌شود.

این‌گونه از گردشگری که گردشگری میراث نیز نامیده می‌شود و به بازدید از موزه‌ها، مکان‌ها و ابنیه تاریخی می‌پردازد، امروزه بخش عمدهای از گردشگری را به خود اختصاص داده‌است. ایران به دلیل دارا بودن هزاران ابنیه باارزش تاریخی در این زمینه می‌تواند بسیار موفق باشد.

گردشگری تاریخی – فرهنگی

نوعی از گردشگری است که برای شناخت تمدن، فرهنگ، آداب‌ورسوم و سنت‌های یک گروه، جامعه، شهر یا یک کشور از طریق بازدید بناهای باستانی و معماری دوره‌های مختلف تاریخی، موزه‌ها و شرکت در جشنواره‌های هنری انجام می‌شود (یغفوری و همکاران، ۱۳۹۲).

گردشگری فرهنگی خواهان آشنایی بافرهنگ مناطق مختلف و کاوش در چشم‌اندازهای فرهنگی جوامع انسانی و درک آن‌هاست. امروزه، آثار باستانی و تاریخی جاذبه‌های فرهنگی از عوامل مهم در جذب گردشگری است. چرا که آثار باستانی و کهن هر جامعه‌ای معرف فرهنگ خاص همان کشور و دارای ویژگی‌ها و ارزش‌های درخور توجه همان مملکت و مرزوبوم است. این آثار دارای ارزش‌های معنوی بسیار زیاد برای آن قوم و جاذبه‌ای برای دیگران است و در نتیجه باعث جلب و جذب دیگران برای بازدید و شناخت آن جاذبه‌ها و آثار می‌شود (ساعی و همکاران، ۱۳۸۹). این نوع جهانگردی برای آشنایی با میراث‌های هنری، فرهنگی، آداب‌ورسوم و بناهای تاریخی با اهداف گوناگون ازجمله آموزشی و پژوهشی صورت می‌گیرد، اطلاق می‌گردد (شمس، امینی، ۱۳۸۸).

با توجه به این تعاریف بافت‌های تاریخی بستری مناسب جهت برآورده شدن بسیاری از اهداف گردشگری با تأکید بر گردشگری تاریخی_فرهنگی می‌باشند. آشنایی با کالبد، معنا و فعالیت‌های درون بافت‌های تاریخی به‌عنوان کلیتی جامع بوده که هم‌زمان آشنایی با میراث‌های فرهنگی، هنری و تاریخی را میسر می‌سازد. گردشگری فرهنگی نیز، بخش مهمی از تقاضای جهانی گردشگری را تشکیل می‌دهد. طبق آمار سازمان جهانی گردشگری ۳۷ درصد گردشگری بین‌المللی باانگیزه فرهنگی انجام می‌شود و این تقاضا در حال افزایش است.

گردشگری فرهنگی یک تجربه‌آموزشی و تفریحی است که هنر را با میراث اجتماعی، طبیعی و تاریخی در هم می‌آمیزد و مردم را دربارهٔ جنبه‌های اجرایی، هنری، معماری و تاریخی یک مکان خاص آموزش می‌دهد. بازدیدکننده‌ها به وسیله مردم از ظواهر جامعه میزبان به‌صورت کامل به هیجان درمی‌آیند، این هیجان به وسیله آثار هنری تاریخی، علمی، سبک زندگی یا میراثی است که از طرف جامعه میزبان، منطقه، گروه یا مؤسسات مطرح می‌شود (افخمی، ۱۳۸۶). از نظر فنی گردشگری فرهنگی شامل حرکت انسان برای دیدن جاذبه-های فرهنگی خاص همچون مکان‌های میراث‌های فرهنگی، نشانه‌های زیباشناختی و فرهنگی، هنرها و نمایش‌ها که در خارج از مکان معمولی سکونت قرار دارد می‌شود (پاپلی یزدی، سقایی، ۱۳۸۵).

گردشگری مجازی

گردشگری مجازی (e-tourism) مقوله جالبی است که حداکثر دو دهه از پدید آمدن آن می‌گذرد. گردشگری مجازی، حضور در سرزمین دیجیتالی وب و مشاهده داده‌های صوتی، متنی و تصویری از دنیای فیزیکی پیرامون ما است. دور دنیا با یک کلیک، آرزویی بود که امروزه از مرحله واقعیت به حقیقتی غیرقابل انکار مبدل شده‌است. بااستفاده از تور مجازی کاخ موزه‌ها، اماکن باستانی جهان می‌توان به دنیایی اطلاعات متنی و تصویری از نمادهای تاریخ باستان دست یافت.

یکی دیگر از مسائلی جهانگردی، راه‌اندازی تورهای مجازی است. این قبیل تورها به کمک تصاویر ویدئویی و عکس‌های سه‌بعدی چشم‌اندازهای زیبایی را از محل سفر نشان می‌دهند تا تمایل افراد برای انجام این مسافرت افزایش یابد که در مطلب معرفی تور مجازی به صورت کامل به آن پرداختیم. مجریان تورهای مجازی معمولاً عکس‌های روی اینترنت را بسیار باکیفیت و با تمام جزئیات آن مکان به نمایش می‌گذارند. برای تهیه این قبیل تصاویر عکاس مجبور است که چند عکس را از قسمت‌های مختلف فضای مورد نظر تهیه کرده و آن‌ها را به صورت ماهرانه‌ای در کنار یکدیگر قرار دهد که برای کسب اطلاعات دقیق تر می‌توانید به مطلب عکاسی پاناروما مراجعه نمایید. تور مجازی عبارت است از ترکیبی از تصاویر، نماهای ۳ بعدی، نماهای سراسرنما (۳۶۰ درجه)، ویدئو، صوت و … که یک فضای حقیقی را مدل‌سازی کرده و به کاربر امکان می‌دهد که در این فضا به صورت مجازی به گشت وگذار بپردازد و از محیط مجازی اطلاعات مورد نظر خود را کسب کنند.

بوم گردی

بوم گردی ممکن است به عنوان حرکت افراد از محل زندگی عادی خود به مناطق روستایی برای حداقل مدت بیست و چهار ساعت تا حداکثر شش ماه فقط با هدف اوقات فراغت و تفریح تعریف شود. گردشگری روستایی به کلیه فعالیت­های گردشگری دریک منطقه روستایی گفته می شود.

کنفرانس بین‌المللی گردشگری روستایی و توسعه منطقه ای(ICRTRD ۲۰۲۱)

در ۲۱-۲۲ ژوئن ۲۰۲۱ (۳۱ خرداد تا ۱ تیر۱۴۰۰) در ونیز، ایتالیا برگزار خواهد شد.هدف کنفرانس بین‌المللی گردشگری روستایی و توسعه منطقه ای است .

گردشگری درمانی

گردشگر درمانی هم همیشه وجود داشته ولی تا قبل از قرن هجدهم اهمیت چندانی برای آن قائل نبودند در انگلستان این بخش به شهرهای دارای چشمه‌های آب گرم اختصاص داشت و عموماً مناطقی که آب‌های معدنی داشتند برای درمان امراض مختلف از بیماری‌های روده‌ای گرفته تا کبدی و برونشیت مورد توجه قرار می‌گرفتند.

امروزه برخی کشورهای پیشرفته در زمینه بهداشت و درمان، اقدام به توسعه شهرک‌های گردشگری درمانی در کشورهای خود نموده‌اند تا بیمارانی که نیاز به عمل‌های جراحی دارند که هزینه این اقدامات در آن کشورها بسیار بالا بوده یا تحت بیمه‌های درمانی قرار ندارند، تصمیم به درمان خود در کشورهای میزبان گردشگران درمانی نمایند که این کشورها به دلیل حضور بلندمدت بیماران در مراکز درمانی به علت طولانی شدن مدت بهبودی، درآمد قابل توجهی از این طریق کسب می‌کنند. کشور کره جنوبی، با جذب ۱۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۳ (میلادی) از این طریق، در جهان، رکورددار است.

تعریف گردشگری

گردشگری روستایی

به عمل و فرایند گذران وقت در خارج از خانه که به منظور تفریح، آرامش و لذت انجام شود و هدف کسب درآمد و اشتغال در آن مطرح نباشد، گردشگری و به افراد شامل این تعریف، گردشگر گفته می‌شود. گردشگری محصولی از تمهیدات اجتماعی جامعه مدرن است که از قرن ۱۷ به دنبال پیدایش طبقه متوسط، به‌طور گسترده در اروپای غربی آغاز شده‌است. البته گردشگری با هدف زیارت پیشینه به مراتب قدیمی تری دارد اما سایر انواع گردشگری را می‌توان حاصل توسعه جوامع مدرن دانست.

گردشگری تفریحی

سفر تفریحی از ابداعات انگلستان بود و ریشه در عوامل جامعه شناختی داشت. بریتانیا نخستین کشور اروپایی بود که انقلاب صنعتی را آغاز نمود و جامعه صنعتی نخستین جامعه‌ای بود که فرصت تفریح را برای تعداد روزافزونی از مردم فراهم می‌آورد. در شروع کار این تفریحات برای طبقه کارگری ممکن نبود بلکه صاحبان ماشین تولید مالکین کارخانجات و تجار و اقتصاد مدارها از این فرصت بهره‌مند بودند. بدین ترتیب طبقه متوسط هم پدید آمد.

در نامگذاری بسیاری از این مناطق ردپایی از اصل و ریشه بریتانیایی دیده می‌شود. مثلاً در نیس که اولین مرکز تفریحی ایام تعطیلات در فرانسه بود مراسم ویژه‌ای به نام پرومناد دزانگلی برگزار می‌شود. در بسیاری از دیگر ایام تاریخی قاره اروپا و حتی نامگذاری هتل‌های قصرگونه نیز این قاعده مستثنی نیستند و نام‌هایی چون هتل بریستول، کارلتون و مجستیک جملگی نشان از تأثیرگذاری‌های مشتری‌های انگلیسی دارند.

گردشگری انتظار

گردشگری انتظار (Expectation Tourism) نوعی از گردشگری است که در سال ۲۰۱۷ میلادی به روش علمی شناسایی و معرفی شده‌است. البته این نوع گردشگری از سده‌های قبل نیز در نقاط مختلف جهان رواج داشته‌است. در این نوع گردشگری بازدید کنندگآن به نقاط و مکانهایی مسافرت می‌کنند که معتقد هستند ناجی بشریت ارتباطی با آن نقاط داشته یا دارد. این اصطلاح برای اولین بار در مقاله ای به همین عنوان در نشریه ای در بلژیک معرفی گردیده‌است.

چشم‌انداز زمستانی یک مجتمع توریستی گردشگری

گردشگری زمستانی

ورزش‌های زمستانی عمدتاً از اختراعات طبقات مرفه بریتانیا هستند که در بدو امر در روستاهای زرمات، والایس و سنت موریتس سوئیس در سال ۱۸۶۴ مطرح و معرفی شده‌اند.

نخستین تور ورزشی زمستانی برای ایام تعطیل یا تعطیلات زمستانی در سال ۱۹۰۳ عازم آولبودن شد که آن هم در سوئیس بود. ورزش سازماندهی شده در بریتانیا پیش از رسیدن به کشورهای دیگر به رونق رسیده بود. واژگان ورزش شاهد این مدعا هستند از جمله: راگبی، فوتبال و بوکس که تماماً ریشه انگلیسی دارند حتی تنیس که یک ورزش اصیل فرانسوی است از سوی بریتانیایی‌ها جنبه رسمی پیدا کرد و قانونمند شد و حتی اولین میزبانی رقابت‌های قهرمانی در قرن نوزدهم را عهده‌دار شد (درویمبلی) ورزش‌های زمستانی پاسخ طبیعی به نیاز کلاس خاصی به تفریح در سردترین فصل سال بود.

برخی معتقدند، مناطقی زیادی در ایران مانند لرستان ظرفیت مناسبی برای توسعه گردشگری زمستانی دارند

گردشگری گروهی

مسافرت دسته جمعی تا دو شرط تأمین نشود به فعلیت درنمی‌آید.

  • پیشرفت در تکنولوژی که حمل و نقل جمع زیادی را ممکن می‌سازد. بدون این که نیاز به فضا و زمان زیادی داشته باشد تا به مراکز تفریحی برسند.
  • عده بیشتری شروع به استفاده از اوقات فراغت نمایند.

گردشگری گروهی بین‌المللی

سرعت زیاد قطار به معنی قابلیت توسعه صنعت گردشگری در عرصهٔ بین‌المللی بود. می‌توان سفرهای دریایی آسان را هم به آن اضافه کرد. تا سال ۱۹۰۱ تعداد افرادی که از کانال انگلیس به طرف فرانسه یا بلژیک می‌رفتند به نیم میلیون نفر در سال رسید. شرکت‌های کشتیرانی نگران کابین‌های خالی کشتی‌هایشان بودند. مثلاً شرکت ناوبری پنینسولار و اورینتال استیم دریافت که عمده مسافران آنان به هندوستان و خاور دور در ماه مارس، سوار کشتی می‌شوند. متعاقباً ترتیبی دادند تا مردم ایام تعطیل را با رغبت بیشتری در مسیر دریایی لندن به لیبسون و جیبرالتار بگذرانند. دیگر شرکت‌ها نیز کشتی‌های قدیمی خود را در مسیر گشت‌های تابستانی قرار دادند.

سایر گونه‌های گردشگری

منبع: گردشگری ایران

نوشته های مشابه

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا