جاذبه‌های گردشگری قبرس تنها شامل بازدید از موزه‌ها و سایت‌های باستان‌شناسی این کشور که عمری به قدمت دوران نوسنگی دارد، نیست. قبرس، یکی از بهترین ساحل‌های دریای مدیترانه برای غواصی را دارد.
قبرس (Cyprus)، خانه‌ی آفرودیته، الهه‌ی عشق در یونان باستان است که از دل دریا و در ظاهر زنی زیبا برخاست و با استفاده از یک صدف دریایی خود را به ساحل رساند. همچنین، قبرس سومین جزیره‌ی بزرگ دریای مدیترانه، پس از سیسیل و ساردینا، است و از نظر زمین‌شناسی، این جزیره حاصل گرمای سوزان فوران‌های آتشفشانی است. قبرس از دیرباز به‌خاطر برخورداری از منابع معدنی، آتش‌فشان‌های وحشی و زیبایی‌های طبیعی آن معروف بوده است و به همین دلیل است که تور قبرس یکی از مهم‌ترین برنامه‌های تور در دریای مدیترانه است. یکی از شاعرهای قبرسی این کشور را که کوه‌ها، دره‌های حاصلخیر و سواحل وسیعی دارد، به برگی سبز و طلایی تشبیه کرده که در دریا رها شده است.
پیشینه‌ی قبرسبه دوران نوسنگی در ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح می‌رسد. آثار باستانی و فسیل‌های کشف‌شده در این کشور نشان می‌دهد که انسان‌ها از سالیان خیلی دور در سرتاسر خط ساحلی این جزیره، از شمال تا جنوب، سکونت داشتند.
اولین یونانی‌هایی که در حدود سال ۱۴۰۰ پیش از میلاد به این جزیره آمدند، میسنی‌های بازرگان بودند که اعتقادات هلنیستی داشتند و تاثیر زیادی در جامعه‌ی آن روز قبرس از خود به جا گذاشتند که آثار آن تا به امروز همچنان باقی مانده است.
پس از رفتن یونانی‌ها و پیش از ورود رومی‌ها به این سرزمین، قبرسی‌ها تحت سلطه‌ی آشوری‌ها و مصری‌ها بودند؛ مدتی هم ایرانی‌ها بر این جزیره حکومت می‌کردند تا این‌که اسکندر مقدونی، قبرس را از ایران جدا کرد.
هزاران سال است که فاتحان، زائران و مسافران از این کشور که به لحاظ فرهنگی، زبانی و تاریخی در نقطه‌ی تلاقی اروپا و آسیا ایستاده است، عبور می‌کنند و تاثیرات فراوان آن‌ها را می‌توان به‌وضوح در نیکوزیا، لیماسول، فاماگوستا و پافوس، شهرهای اصلی قبرس، مشاهده کرد. قبرس، امروز، یکی از مقصدهای گردشگری محبوب در میان زوج‌هایی که به دنبال محلی رویایی برای گذراندن ماه عسلی به‌یادماندنی هستند و کجا بهتر از ساحلی که آفرودیته، الهه‌ی عشق، در آن متولد شد؟
قبرس در سال ۱۹۶۰ از بریتانیا جدا شد و با نام جدید جمهوری قبرس اعلام استقلال کرد. مناقشات طولانی مدت بین یونانی‌ها و ترک‌های این جزیره و متعاقب آن، حمله‌ی سربازهای ترکیه به قبرس در سال ۱۹۷۴ باعث دو پارگی این جزیره و اعلام استقلال یک جانبه‌ی قبرس ترک‌نشین در سال ۱۹۸۳ شد که خود را به‌نام جمهوری ترک قبرس شمالی می‌نامد. استقلال این بخش هیچ وقت در سطح بین‌المللی پذیرفته نشد و تنها ترکیه، آن را به‌رسمیت می‌شناسد.
برگزاری تورهای گردشگری، بخش مهمی از اقتصاد قبرس است. پس از جنگ سال ۱۹۷۴، یونانی‌های جزیره برای احیای اقتصاد خود و به جبران از دست دادن کایرنیا و فاماگوستا-واروشا که مهم‌ترین اقامتگاه‌های ساحلی برای گردشگران کشور بودند و در بخش شمالی تحت تسلط ترک‌ها قرار داشتند، اقدام به توسعه‌ی ساحل‌های جنوبی لیماسول، لارناکا و پافوس کردند. با این که این شهرها، هر کدام‌شان شهرهایی قدیمی با موزه‌هایی جهانی هستند، ولی این‌ها تنها جاذبه‌های اغواکننده‌ی قبرس نیستند؛ موزه‌های نیکوزیا، کوریون باستانی، پارک ملی کیپ گریکو، دهکده‌های کوهستان ترودوس، خانه دیونیسوس، مقبره پادشاهان و موزاییک‌های پافوس تنها چند نمونه از آن‌ها هستند.
برج اتللو (Othello’s tower) قلعه‌ای متعلق به قرون وسطی است که از بندرگاه و شهر فاماگوستا محاظفت می‌کند. در یکی از نمایشنامه‌های شکسپیر که اتللو را از اهالی شمال آفریقا معرفی می‌کند، به این قلعه اشاره شده است. اما اتللو آفریقایی نیست؛ او حاکم ونیزی این جزیره در سال ۱۵۰۶ بود. شکسپیر اطلاعات کمی درباره‌ی قبرس داشت و هرگز پا به این محل نگذاشته بود.
یکی دیگر از جاذبه‌هایی که در تور قبرس حتما باید آن را ببینید، مسجد بیوک خان (Buyuk Han) یا کاروانسرای بزرگ (the Great Inn) بزرگترین کاروانسرای قبرس است که به‌عنوان یکی از زیباترین ساختمان‌های این جزیره هم شناخته می‌شود. این بنا که در نیکوزیای شمالی واقع شده است، در سال ۱۵۷۲ به دست عثمانی‌ها ساخته شد؛ درست یک سال پس از این‌که آن‌ها قبرس را از ونیزی‌ها باز پس گرفتند. در میان حیاط این کاروانسرا، مسجدی وجود دارد که برای وضو گرفتن نمازگذاران، یک چشمه در آن تعبیه شده است. در دهه‌ی ۱۹۹۰، پس از بازسازی این کاروانسرا، این محل به‌عنوان یک مرکز هنری با چند گالری و کارگاه آموزشی احیا و چند کافه و چند فروشگاه برای خرید سوغاتی در آن ساخته شد.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
زینب موحدی
