سریلانکا؛مروارید اقیانوس هند
سریلانکا مقصد جالبی است و با انتخاب سفر به آن باید بگوییم فرد خوش‌سلیقه‌ای هستید، کشوری در جنوب آسیا که هر جاذبۀ آن تازگی خاص خودش را دارد. به‌قول مارکوپولو، سریلانکا بهترین جزیره جهان برای تمام فصول است، جزیره‌ای به شکل یک قطره!
این کشور دیدنی‌های زیادی دارد و وقتی شما به سریلانکا سفر می‌کنید، واقعاً این احساس را خواهید داشت که در جایی خارج از نقشه‌های کره زمین حضور دارید. این کشور زیبا و افسون‌کننده، دارای تمامی جاذبه‌های گردشگری است. از طبیعت سرسبز آن گرفته تا شهرهای تاریخی‌اش هرکدام برای خود به‌قدری جذاب است که بسیاری از گردشگران دنیا را به اینجا می‌کشاند.
سریلانکا جزیره‌ای است که فقط نوزده کیلومتر از هند فاصله دارد و در منتهی‌علیه آسیای جنوبی قرارگرفته است. فصل‌های این کشور درمجموع دو فصل بارانی و غیربارانی یا به‌عبارتی کم‌باران است؛ درنتیجه زمان مناسب برای سفر به سریلانکا زمانی است که هوا بارانی نیست؛ درواقع هوا خشک است. بهترین فرصت برای بازدید از منطقه‌های ساحلی غرب یا منطقه‌های کوهستانی این جزیره از ماه دسامبر تا ماه مارس و برای دیدن مناطق باستانی سریلانکا یعنی قسمت‌های شمال و مرکز و قسمت‌های شرقی از آپریل یا سپتامبر است.
محوطه‌های باستانی: در سریلانکا می‌توانید محوطه‌های تاریخی‌مذهبی بسیار شگفت‌انگیزی را که در اطراف شهر کندی پراکنده شده‌اند، مشاهده کنید. برخی از این موارد عبارت‌اند از: بنایی که دندان یک شخصیت مذهبی مقبول سریلانکایی‌ها در آن نگه‌داری می‌شود، صومعه‌های موجود در غارها که در آن ۱۵۷ مجسمه زیبا قرار دارد، محوطه میراث جهانی شیگیریا و سایت ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو در Anuradhapura که یکی از قدیمی‌ترین سکونت‌گاه‌های انسانی در جهان است و به‌طور مداوم سکونت در آن وجود داشته است. نکته جالب در این رابطه این است که تمامی این سایت‌ها در سریلانکا در حالت بکر و دست‌نخورده باقی‌مانده‌اند. قلعۀ صخره‌ای سیجیریا از اصلی‌ترین جاذبه‌های سریلانکا به‌شمار می‌آید که توسط پادشاه کاساپای اول ساخته شده است.
چشم‌اندازها و مناظر دیدنی: کوهستان‌های سرسبز و زیبا و پر آب و مزارع ادویه، چای و سبزیجات که در بخش‌های اصلی کوهستانی جزیره وجود دارند، آبشارهای بسیار شگفت‌انگیز و اقیانوس زیبا همه‌وهمه طبیعت زیبای سریلانکا را تشکیل می‌دهند. باغ بریف دارای مناظر بی‌نقص و شگفت‌انگیزی است که در سال ۱۹۲۹ تأسیس شده و دارای باغچه‌های زیبا به‌سبک چمن‌زارهای دوران استعمار و باغ‌های ژاپنی است. جزیرۀ سینامون (دارچین) یکی از جاذبه‌های گردشگری پرطرفداری است که در نزدیکی منطقۀ بنتوتا قرارگرفته و علت نام‌گذاری این جزیره به جزیرۀ دارچین این است که کشت دارچین از سال‌های دور به‌وسیلۀ یک خانواده شروع و تا نسل‌های متوالی ادامه یافت. دشت هورتون پارک ملی در منطقۀ حفاظت‌شده در مناطق مرتفع مرکزی سریلانکاست که توسط علفزارهای کوهستانی و جنگل ابر پوشیده شده است. این فلات در ارتفاع ۲۳۰۰ متری غنی از تنوع زیستی است و بسیاری از گونه‌ها که در این منطقه هستند، بومی این منطقه‌اند.
غذاهای محلی: غذاهای سریلانکایی به‌طورمعمول از غذاهای هندی پرادویه‌تر هستند و تنوع نان نیز چندان زیاد نیست؛ اما به‌هرحال این غذاها خوش‌مزه‌اند و اصالت و طعم خاص خود را دارند. سریلانکا جزیره‌ای با آب‌وهوای گرمسیری است که نارگیل و ماهی دو مؤلفه نفوذ در غذاهای آن است. برنج غذای اصلی سریلانکاست. تقریباً در هر خانواده برنج و کاری به‌عنوان وعده غذایی اصلی استفاده می‌شود. گوشت، ماهی و سبزیجات به‌عنوان ادویه کاری آماده می‌شوند.
آئین‌ها: هر کشوری برای خود رسم و رسوم خاصی دارد. برخی از این عادت‌ها برای ما عجیب است و گاهی هم باورنکردنی! «تایپوسام» یکی از جشن‌های آیین هندوست که در آن افراد برای ادای احترام و نشان‌دادن هواخواهی خود نسبت به «موروگان» از خدایان آیین هندو بخش‌های مختلف بدن خود را سوراخ می‌کنند. این مراسم در کشور سریلانکا با جمعیت قابل‌ملاحظه از قوم «تادیل» نیز برگزار می‌شود. در طول سالیان برگزاری این جشن مهیج‌تر، رنگارنگ‌تر و البته خونین‌تر شده و شرکت‌کنندگان نیزه‌هایی را به‌صورت و سینه خود فرو می‌کنند و حتی برخی از پیروان متعصب با بدن خونین خود واگن‌های بزرگی را با طناب می‌کشند. یکی دیگر از معروف‌ترین فستیوال‌هایی که به‌صورت سالیانه در سریلانکا برگزار می‌شود «اسالا پراهرا» است که هرسال به مدت ده روز و در ماه‌های جولای و آگوست برگزار می‌شود.
روزهای پویا در سریلانکا: این روزها که مصادف با ماه کامل در آسمان است تعطیل عمومی است. در این روز بودائی‌های معتقد به معابد می‌روند و روزه می‌گیرند و از تفریح و مادیات پرهیز می‌کنند. در معابد نذورات خود را اهدا می‌کنند و به تعالیم مذهبی و مدیتیشن می‌پردازند.
مردم سریلانکا بسیار مهربان و میهمان‌نواز هستند و از کمک به شما دریغ نمی‌کنند و همواره لبخند بر لب دارند. مهم نیست که شما با مردم در چه محلی برخورد داشته باشید، یک اتوبوس شلوغ و گرم، در حین پیاده‌روی و کوهنوردی در کوهستان Ella، صاحب یک میهمان‌سرا، یک خانواده کوچک درحال کار در مزارع چای یا صاحب یک رستوران کوچک… همگی دارای ویژگی مشترک میهمان‌نوازی بوده و به شما خوش‌آمد گفته و درباره شما کنجکاو هستند. عفت عمومی، متانت، قناعت و آرامش و احساساتی‌بودن از خصلت‌های این مردم است.
چگونگی ورود اسلام به سریلانکا را باید درحقیقت بخشی از حرکت، نفوذ و گسترش اسلام در جنوب شبه‌قاره هند دانست که در این میان ایرانیان نقش تجاری بسیار مهمی داشته‌اند؛ البته مسلمانان هند نیز در ترویج اسلام در سریلانکا موثر بوده‌اند. درحال‌حاضر ۱۵۰۰ مسجد و بیش از ۱۰۰مکتب‌خانه قرآنی و حدود ۲۰۰ مدرسه دینی در این کشور قرار دارد و مساجد بزرگ را هیئت‌امنا و بیشتر مساجد را هیئت وقف اداره می‌کند که نوعی اداره دولتی است.
این نکات تنها شامل برخی از موارد زیادی است که می‌تواند انگیزه‌ای برای سفر به سریلانکا محسوب شود. سفر به سریلانکا باید جایگاه خاص خود را در فهرست مناطق موردنظر شما به‌دست آورد. این کشور در سال ۲۰۱۳ از سوی یک مجله برجسته در حیطه گردشگری به‌عنوان یکی از مناطق توصیه‌شده برای سفر معرفی شد و ما از این انتخاب شگفت‌زده نشدیم.
آب‌های شفاف و زلال در جنوب سریلانکا، جنگل‌های مرکزی و کوهستان‌های سرسبز، بخش‌های تاریخی شمال و… سبب شده است این کشور برای تمامی سلیقه‌ها، چیزی برای ارائه داشته باشد.
مرضیه باغبانی
