اگر یک روز از زندگی خسته شدید و امیدتان رو به کم سو شدن رفت، به درک سفر کنید و زندگی را از سر بگیرید. به راستی این درک است که به شما امید تازه می‌دهد.
بسیاری از افراد با شنیدن نام درک، حس بدی پیدا می‌کنند و به فکر مردن می افتند. در حالی که نمی‌دانند گاهی درک، می تواند امیدبخش بهشتی زیبا باشد. اگر از چابهار ۱۷۰ کیلومتر از جاده را پیش بروید، به یکی از دورترین نقاط ایران می‌رسید. در آنجا روستایی است که به نام بدترین طبقه جهنم، یعنی درک معروف است، این درحالی است که گشت و گذار در روستا، تجربه بودن در بهشت را زنده می‌کند.
شاید توصیف روستای درک کار آسانی نباشد، زیرا باید این مکان را از نزدیک با چشم دید و آن را لمس کرد. جاده پر پیچ و خم این روستا جذاب است و پستی و بلندی بسیار دارد. باید از میان کوه‌های استوار این روستا، که هر کدام شکلی زیبا و خاص دارند بگذرید، تا به نخلستان‌های سر به فلک کشیده درک برسید. درک در زبان محلی به معنای عمق، گودی یا سکونت در کنار دره است. به دلیل اینکه این روستا در یک دره واقع شده به آن درک می‌گویند. درک روستایی است که شهریان می‌گویند اقامت در آن بهشت را تداعی می‌کند و برای آن‌ها بکر است، چون در شهر کویری وجود ندارد که به دریا برسد.
روستای درک، که نامش برای بسیاری آشنا و برای اکثر ایرانیان، ناآشناست، کویری است، پر از نخل‌های بلند، که در دوردست آن سراب دیده می‌شود. سرابی که برخی فکر می‌کنند سراب واقعی است، در حالی که سراب نیست کرانه دریای عمان است که به ساحل مکران می‌رسد. چهار نمونه ساحل صخره‌ای، ماسه‌ای، شنی و مرجانی به فاصله کمی از هم قرار داشتند و این موضوع جدا از تلاقی کویر و دریا، منحصر به فرد بودن آنجا را دوچندان می‌کرد.
در این روستا، دریای آرام، شن‌های نرم و طلایی رنگ در کنار آسمان صاف و نخل‌های سر به فلک کشیده، تصویری شبیه به کارت پستال‌های فانتزی ساخته است، در حالی که یک طبیعت زیبا و واقعی است. این روستا پر از تضاد و زیبایی است و می‌توان آن را یکی از بکرترین جاذبه‌های طبیعی چابهار، دانست.
کنار ساحل این روستا، ماهیگیران محلی، قررا دارند. ماهی‌گیرها لباس سفید با شلوارهای لیفه‌دار بر تن دارند و همه چیز آن منطقه برایشان عادی جلوه می‌کند. گویش مردم این روستا بلوچی غلیظ است و هر کسی متوجه سخنشان نمی‌شود. ساحل دریا و به طور کل روستای درک تمیز است و علت آن این است که این روستا تا چندین سال قبل تنها مختص به ۳۵۰ نفر بود که همدیگر را می‌شناختند و باهم زندگی می‌کردند، اما به ناگاه، بعد از آن، مردم از شهرهای مختلف به این منطقه سرازیر شدند. یکی از اهالی روستای درک بر این اعتقاد است که با وارد شدن افراد مختلف به روستا، روستا رونق گرفت اما طبیعت درک در حال از بین رفتن بود. لاک‌پشت‌های ساحل در حال مرگ بودند و هیچ کاری از کسی برنمی‌آمد.شاید حرف‌های این فرد بومی صحیح باشد.
زیبایی‌های این روستای کویری در کنار ساحل، غیرقابل وصف است. این روستا، شب زیبایی دارد و یکی از زیباترین شبهای عمرتان را می‌توانید در آن تجربه کنید. استان سیستان و بلوچستان از آن دست مناطقی است که علیرغم دیدنی‌های بسیاری که در خود جای داده، همچنان مهجور باقی مانده است. این استان جاذبه هایی دارد که برای بسیاری از ایرانیان ناشناخته است و فقط مردم بومی از آن مطلع هستند.
روستای درک، بهشتی است که این روزها به دلیل نزدیکی به چابهار، به مقصد پر ترافیک مسافران و گردشگران شده است.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
زهرا آذرنیوش
