سجاده بافی صنعتی فراموش شده در قلب فرهنگ ایرانی
سجاده بافی صنعتی فراموش شده در قلب فرهنگ ایرانی
تا کجا برای صنایع دستی کشورمان بنویسیم و سر ناله فریاد کنیم. باید از یک جایی به بعد قدم برداشت و عمل کرد. سجاده بافی که یکی از اصلی‌ترین ابژه‌های فرهنگی جهان اسلام است متاسفانه به چاه عمیق فراموشی در سطح کشورمان تبدیل شده است و از همین رو باید اقدام اصلی و جدی برای راه اندازی کارخانجاتی در این زمینه کرد که حداقل مردم کشورمان پا روی سجاده‌ای بگذارند که ایرانی است سر روی مهری بگذارند که با خاک کشورمان آمیخته شده است و از فضای اقتصادی چین در هنگام نیایش با خالق یکتا فاصله بگیرند. اصول صنعت سجاده بافی برپایه مذهب اسلام در ایران پایه گذاری شده است به همین مناسبت نمی‌توان این آیین ملی را از فضای فرهنگی – هنری کشورمان دور کرد و به یک بهانه‌ای ساده آن را از چرخه اقتصادی کشور جدا کرد. امروزه حتی دیده می‌شود در بسیاری از سفرهای زیارتی نیز ابزاری که برای نیایش توزیع می‌شود از دیگر کشورهای بیگانه وارد می‌شود؛ در صورتی که ایران باید در این زمینه رتبه اول را داشته باشد و همه نیازها در این باب را تأمین کند.
سجاده بافی صنعتی فراموش شده در قلب فرهنگ ایرانی
هرچند توضیح این مسئله که تا کجا با این سرعت صنایع دستی – گردشگری – میراث – اثار باستانی و دیگر عناصر تشکیل دهنده بن مایه های تمدن ایرانی می تواند درخشش داشته باشد سخت است اما باید رویکرد فرهنگ در زمینه برخورد با وجوه علمی و تجربی گردشگری را یز در نظر بگیریم چرا که صنایع دستی همچون سجاده بافی نه تنها بخشی از هویت ملی ایران هستند بلکه تمدن اسلامی کشورمان را نیز بر عهده دارند لذا همکاری جدی و دلسوزانه در این زمینه باعث می شود رشد درصدی تولید صنتعت چه از نظر اقتصادی و چه از نظر صنتعی فرصت های برابری را برای عموم مردم ایران فراهم کند .
نویسنده : تحریریه سایت
